Пүүсүүд болон Бараа нийлүүлэгчид

Пүүсүүд одоогийн бидний мэдэх 8 нэрийн барааны дэлгүүр мөн болсон болоогүй баахан Supermarket-ууд эдгээр нь бараагаа хэрхэн аваад хэрхэн зардаг талаар та бүхэндээ хүргэхээр шийлдээ. Та бүхэн аль талаар мэдхийг хүсэж байна. Өөрийн саналаа хэлээрэй. Энэ талаар дурсах болсон шалтгаан гэвэл та хэнд хэдэн төгрөг өгөөд хэдэн төгрөг хэний гар дээр очиж байгаа талаар өөрийн дүгнэлтээ хийх юм. Энэ таньд хэрэгтэй байна байх гэж бодож байна.

Оюутан сурагч

За ойрдоо бичсэнгүй. Өчигдөг харих гээд явж байтал тохиолдсон явдалын талаар бичмээр санагдлаа.
Одоогийн залуус гэж болхоо байсан хүмүүс гэж бид бүгд муулаад байдаг. Өчигдөг болсон гол зүйл гэвэл Автобусанд явж байтал нэгэн эмээд суудал тавиад өгчихгүй миний бухимдалыг хүргээд би хэлж байж тэр эмээг сууогасан юм. Нөгөө залуу нь сайхан бие хаатай эрүүл чийрэг залуу байсан юм. хэнч харсан оюутан гэж хэлхээр байсан ч энгийн оюутанаас арай ондоо юм уншдэг гэхээр оюутан санагдсан юм. Тэгээд би гутарлаалдаа эмээг суудал тавиад өгчихгүй арчаагүй амьтан гээд бодсон чинь гэнэт тэрний буруу яагаад гэж би бодов. Суудал тавиад өгчихдөггүй ахмадаа хүндэлдэггүй залуу байна гэж бодлоо.
Тэр суудал тавьж өгөхгүй байх нь залуугийн буруу яагаад мөн гэж. Хажууд нь хөгшин холгоод зогсоод байгааг мэдсээр байж босч өгсөнгүй.
Тэр залуугийн буруу биш гэж бодвол. Манай залуус хэнээс үлгэр дуурайл авдаг вэ? Анх аав ээжээсээ авсан байгаа. Аав ээж нь анх хүүхдээ сайхан байлгах гээд огтхонч зовоохгүйг хүснэ гэтэл тэр нь маш муугаар хүүхдэд нөлөөлхийг тэд мэддэггүй юм байна. Ингэхээр залуугийн биш аав ээжийн буруу болов.
Аав ээж буруугүй байх шалтгаан бас байна аа. Тэр нь хүүхдүүд аав ээжтэйгээ биш бага байхдаа багштайгаа ангийн найзуудтайгаа хамаг их цагийг өнгөрөөдөг нь олон байгаа. Тэд тэндээс юу сурав найз нөхөд бүгд ижилхэн хүмүүжил авах нь багшаас шалтгаална. Манай багш нар тооны хичээлийг хамгийн сайн заадаг. Гэвч тооны хичээл хэнд хэрэгтэй гэж харин хүн болгодог хичээл манай сургуульд заадаггүй байсан заахчгүй. Харин тэр мэдлэгийг яаж олж авах юм. Багш ярилцаж хүүхдүүддээ цаг гаргаж амьдралын ухаан амьдрах гэж юу вэ? талаар зааж лекц уншиж өгөх ёстой юм. Харин тэд тэгэж чаддаггүй багшийн буруу болов.
Багш буруугүй гэж бодвож бас болно. Яагаад гэвэл багшийн ажлын цаг ямар байдаг билээ олон ангид хичээл орж олон хүнтэй өдөржин харилцаж ядарсан хүн сурагчиддаа ямар цагаа илүү гаргаж тэр лекцийг уншиж өгөхөв. Тиймээс хүүхдүүд сургуулиасаа их сургуульдаа шилжин орно. Шилжин ороод амьдарл гэж юу вэ? Би хэн болох вэ? талаар суралцахын тулд бүгд л их сургуульд ямар ч хамаагүй хувиар авсан ч хамаагүй суралцна. Суралцах шалтгаан тэдэнд ч байгаа аав ээжд нь ч бас байсаар байгаа. Их сургуульд тэд юу сурах вэ? ангидаа ороод хамгийн их хийдэг зүйл бол. Тэд цээж бичиг хийдэг. Цээж бичиг хийх нь тэдэнд залхамаар санагдна. Залхасан оюутанууд бүгд л ядарна эрч хүч байхгүй хүмүүс хамгийн амархан ядарна. тиймээс амьдралын ухаан суух биш эртхэн хариж амрах хэрэгтэй болно. Тэгээд багшийн үг тэдэнд хэрэтэй байтал тэд номын дуу л сонсно. номын дуу ч гэж дээ зүгээр цээж бичиг. Цээж бичиг нь хэнд хэрэгтэй юм. (энд жаахан хадуурнаа. Багш бидэнд хичээл заахдаа бүгдийг өөрийн сурч мэдсэн зүйлээ базаад зааж өгдөг гэтэл яав дахиад оюутанууд түүнийг нь товчилно тэгхээр юу гарч ирэв хамгийн сайн точлохыг оюутанууд сурна. За энэ талаа дараа дэлгэрэнгүй бичнээ) Тиймээс бас л багшийн буруу боллоо.
Бас багшийн буруу биш байх шалтгаан байна. Буруу биш байх нь тэдэнд илүү гаргах цаг мөн байхгүй байлаа гэж бодход хуулан бичигтээ ядарсан оюутанууд багшийн нэмэлт цагт суух нь хэд байгаа бол. Тиймээс боловсролын систем буруу гэж бас болно. Боловсролын системийн бүх шатанд "хүн гэж юу?", "ахмадаа хүндэтгэх гэж юу?", "амьдрал гэж юу?" энэ мэтчилэн асуултанд хариулт хүн болгон өгч чадна. Харин тэрнийгээ хэрэгжүүлдэггүй тэр талаар нь заадаггүй. Манай ерөнхийлөгч шиг хүмүүс олон байсан бол манай хүүхдүүдийг хүмүүжил бага ч гэсэн өөр байхсан. Манай ерөнхийлөгч шиг уран илтгэгч олон байсан бол хүн болгон одооноос эхлээд суралцна. Харин манай ерөнхийлөгч зүгээр л нэг уран илтгэгч хүний зүрхэнд хүрч чаддаг яридаг хүн. болж таарлаа. Манай боловсролын систем энэ хүн шиг хүн олон байгааг мэдэж байгаа гэвч олон байсан ч тэдэнд зориулсан цаг гэж байхгүй харин тэдэнд зориулсан цагийг гаргаж өгөх талаар боддог. Тэр нь төлбөртэй сургалт.
Яагаад хүмүүс сурч боловсрох эрхээ үнэлүүлэх болов боловсролын системд нь тийм зүйл байхгүй.

За энэ бичвэр нилээн онцгүй уйтгартай болов. Өөрөө бичиж суухдаа анхаарлаа хэд хэд удаа анхаарлаа сарниулав. Энэ чи бас миний алдаа. Дээрх зүйлсээс ганц буруу зүйл гэвэл би өөрсдийн буруу гэж бодож байна. Амьдралын алхаж орчоод сууж хэвтэж мөлхөж өнгөрүүлдэг амьдрал болж хувираад байна.

Амьдрал дуун дээр.

Залуу байхдаа.

Амьдралын төлөөсж бодох насан дээрээ.

Харин хөгшин болоод бодит амьдрал дээрээ.

Амьдрал бол хүссэнээр болхгүй үе олон тохиолдоно. Бараг үргэж ийм байх юм шиг үргэлжилнэ. Та өөрөө тэрний үйлийн үрийг бий болгосон ч байж мэднэ. Харин та өөрийн бий болгосон зүйлээ яаж үгүй хийх гэж байна. Тэр таны тэвчээр л байх болно.

“Үндэсний шуудан” сонины тоймч, сэтгүүлч Б.Ганчимэг: Надад үр хүүхэд, орон гэрээс минь өөр өөрийн минь гэсэн юм алга даа

“Дарьгангын хамгийн алдартай дарханы хийцийг алмайран харж байгаа хүүхэд шиг л би түүнийг уншдаг” гэж сэтгүүлч Б.Ганчимэгийн “Аав бид хоёр” номын өмнөтгөлд нэгэн нийтлэлч бичжээ. Монголын сэтгүүл зүйд сийлсэн үг бүр нь жинтэй тусдаг энэ хатагтай мэргэжлийнхээ жинхэнэ брэнд. Тиймээс Үндэсний сэтгүүл зүйн 100 жилийн ойн энэ өдрүүдэд түүний үгийг шил дагасан шагнал урамшил, алга ташилтаас илүү  “МНӨ” сонин онцолж байна. Бидний “өрх гэрт” тоос тортог байвал бид л гараараа нямбайлан цэмцийлгэх ёстой. Энэ үүднээс хүнд хүчир талбартаа 20 шахам жил зүтгэхдээ халуун хүйтнээс нь халгаж яваагүй, сэтгүүлч алдраараа даруухан гоёдог түүнтэй ярилцахаар зорьсон юм. Үгийн уран, утгын тансгийг урсгадаг түүнийг  сэтгүүл зүйд мянга мянган шавь дагуулж, школоо гардаасай гэж эрхгүй бодогддог. 

-Таныг хоргоосон дээрээ асууж авах, хөндөх сэдэв цөөнгүй байна. Та бидэнд зав гаргаж болох уу? 
-Уг нь ярилцлага хийчихмээр сонин, амтлаг хүмүүс цаагуур чинь байгаа шүү дээ. Гэхдээ сонин юм. Би бас ярилцлагын зочноороо хэнийг урихаа мэдэхгүй бодоод л, хайгаад, бараг мухардах тийшээ орчихоод байгаа шүү дээ. Чи бас тэгсэн бололтой. Түүнээс биш би тайз дэлгэцийн юм уу, улс төрийн, эсвэл бизнесийн од биш шүү дээ. Миний яриаг салбарынхан маань, зарим уншигчид маань л сонирхох биз. Гэхдээ би танай сонинд дуртай. Бүр дээр үеийн дугаарууд чинь үнэхээр супер гардаг байсан шүү. Одоогийн зарим сэтгүүлүүдийн суурь фундам танай тэр үеийн стилтэй асар их холбоотой. Өнөөгийн дүр зургаар долоо хоног тутмын сонинуудаас ямар ч өрсөлдөөн харагдахаа байсан. Бүгд нэг түвшинд, бараг ижил мэдээллүүд цацдаг. Ур чадварын тухайд ялгарах ялгаа байхгүй болжээ гэж би хардаг. Харин фото сурвалжлагаар танайх сайн. Улам л сенсаациараа, фото сурвалжлагаараа, байр сууриараа, бичиглэлийн ур чадвар, харуулах өнцгөөрөө, хэвлэн нийтлэлтээрээ ялгарахын төлөө зүтгэх хэрэгтэй. Хориод жил тэсч, туулж ирсэн хугацаа гэдэг бол зүгээр нэг амийг нь тасалчих зүйл биш шүү дээ. Хүний амьдралын 20 жил юу билээ. Энэ утгатай дүйж хайрлах хэрэгтэй. Долоо хоног тутмын сонинуудын алтан үе өнгөрч, зүгээр л урсах болсон нь тэдний лидерүүд үндсэн юмнаасаа холдож одсонтой холбоотой байх. С.Баярмөнх, Р.Хадбаатар, Н.Билгүүн, танай Зоригоо Баяраа хаачив. Энийг би хэвлэл мэдээлэл, тэр дундаа сонинд амьдралаа өгсөн хүний хувьд хайрлаж харамсахдаа л хэлж байгаа юм.     
-Хааяа та утсаа авдаггүй. Бичдэг, боддог,ярилцдаг хүний ажил завдал өгдөггүй байх л даа. Нийтлэл ярилцлагуудаас чинь харахад заримдаа ч өөртөө амсхийх дур зорго олгож, эрх чөлөөгөө өмчилмөөр санагддаг шиг? 
-Би үнэхээр утсаа авах дургүй. Би найз нөхөд дотны хүмүүстэйгээ мессежээр харьцах дуртай. Надад утас шиг ядаргаатай юм алга. Сая Японд шинжилгээ өгч  хагас сар яваад ирлээ. Өвдөхөөс бусад үед яасан амар амгалан, элдэв дарамт, утасны дуу байхгүй гоё байв аа. Бүр ирмээргүй санагдсан. Ганцаараа байгаагүй удсан байна. Хэдэн сайхан ном уншлаа. Г.Мэнд-Оёо гуайн “Гэгээнтэн”-г уншлаа. Дулдуйтын Равжаа дорнын говь хоёрын супер реклам болжээ. Ер нь бол Г.Мэнд-Оёо өндөрт зогсч байгаа зохиолч юм байна. Бас би Ц.Оюунгэрэлийн “Ногоон нүдэн лам”-ыг уншлаа. Урьд нь яагаад ч юм энэ нөхөр ч дээ, уран зохиолд падлий байхгүй хүн юугаа л бичиж шалихав гээд тоомсорлоогүй. Сая уншлаа. Гэтэл уран зохиолын тоосонд насаараа алхаж байгаа мань мэтийн хийгээгүйг л хийж. Дараа дараагийн уран бүтээл нь улам л сайжрана шүү дээ. Манай түүх хэсэг хэсгээрээ өөрөө уран зохиол шиг, манай ард түмэн өөрөө уран зохиолын асар их өгөгдөлтэй ард түмэн юм байна. Тэрийг бид өөрсдөө алхам алхмаар урлагтаа ашиглаж, урлагаар дамжуулж дэлхийн зах зээл рүү шидэх хэрэгтэй. Үнэхээр би Ц.Оюунгэрэлийг өөртөө шинээр нээсэн. Манай сонины нийтлэлч Х.Бүрэнтогтох надад хэлдэг. Ганаа чи өөрөө барьж аваагүй л байна шүү дээ. Тийм байж оролдлого хийж байгаа хүмүүсийг хүндэтгэ гэж.     
-Өглөө босоход өнгө өнгөөр даллах гайхам сайхан хорвоо,үдэш болоход гойд юм юу ч таараагүй бодогдох эгэл жирийн амьдрал...Бид бие биедээ аймшигтай хайргүй болжээ. Бидний амьдрал нэгийгээ дэгээдэж унагах, дэвслэх тал дээр сүрхий дадлагажаад явчих шиг харагддаг” гэж сарын өмнөхөн бичсэнийг тань ухаж ярилцмаар санагдаад? 
-Би хааяа яруу найргийн тухай, ганцаардлын тухай эсээнүүд бичдэг. Нэг их сүртэй юм биш л дээ. Гэхдээ миний уншигчид их сайн хүлээж авдаг. Эсээ, дурдатгал, урлаг уран сайхны сэдэвтэй шүүмж бодролууд бичих нь сэтгүүлчийнхээ хувьд өөрийнхөө нэг талыг харуулж, улс төр, нийгмийн сэдвүүдээс түр ч атугай хөндийрөх сайхан боломж болж өгдөг юм. Нөгөө талаас зүгээр нэг хуурай нийтлэлээр элдэв ёс суртахууны тухай гажуудлуудыг хэлэх, иймэрхүү хэлбэрээр хэлэх хоёр ач холбогдлын хувьд ялгаатай. Зөөлөн хэлээр аяархан, наалдуулж хэлэх нь заримдаа давуу санагддаг юм.     
-Таны “Аав бид хоёр” шинэхэн ном уншигчдын гарт очоод удаагүй байна. “Goodbye my love” номоос хойш гарч байгаа энэ уянгын нийтлэлүүдээс  дотроо жинхэнэ уудалж, сэтгэлээ эмхэрч чагнаж бичсэн тань амтагддаг. Тиймээс ч яарч хуйлалгүй өдий хүргэсэн болов уу? 
-Би өөртөө хайргүй ч юм шиг амьдарч яваа хүн л дээ. Уг нь хөрөнгө оруулагч олоод номуудаа хийгээд, телевизийн урлагт хийхийг мөрөөддөг, уран зохиолд хийхийг мөрөөддөг зүйлс рүүгээ анхаарал хандуулж болох л байсан. Даан ч надад нэг тийм адгасан, тачаасан, юм руу дайралсан зан байхгүй. Их залуудаа энэ салбарт танигдаж, уншигчдынхаа дунд нэрд гарч, хайрлуулж хүндэтгүүлсэнтэй холбоотой биеэ тоосон зангаасаа ч болдог байх. Би одоо магтаал зэмлэл, хараал ёрөөлийн алинд ч ач холбогдол өгдөггүй. Надад миний мөрөөдөл л чухал байна. Миний номыг Непко компанийнхан хийж өгсөн. Бид тэдэнд үнэхээр баялаж байна. Бас Артъяананд талархаж байна. Дараа үеийнхэн дотроос миний унших дуртай нийтлэлч. Тэр өмнөх үгийг нь бичсэн явдал миний хувьд бөөн стил, бөөн сэтгэл ханамж.     
-Амьдралын хамгийн том кайфуудын нэгийг та сайхан ном уншиж дуусгаад гайхалтай хуудсуудыг нь ахин имрэх шиг жаргалыг юутай ч зүйрлэшгүй гэж бичсэн байдаг. Улирал солигдох шиг урин мэдрэмж төрдөг гэл үү? Энэ хавар таньд хэрхэн ирэв ээ?   
-Ном л уншиж байна. Непкогоос гаргасан Мао-г дуусч байна. Бас “Ленин”-ийг уншлаа. Би ийм хэлбэрийн номуудад аягүй дургүй байсан. Гэтэл одоо намтар зохиолууд, баримтат зүйлст илүү татагдаад байдаг болчихсон. Мэргэжилтэй маань холбоотой юм уу, бүү мэд. Үнэндээ би хүмүүстэй уулзахаа больсон. Надад ном унших, цуглуулж ирсэн кинонуудаа үзэхээс өөр аз жаргал алга. Нээрээ шүү. Өөр жаргалтай юм үнэхээр алга. Би сонины шуугиант амьдралд өөрийгөө зориулж яваа хүн. Сүүлдээ бүр дүрдээ итгээд сонины мануухай болох гэж байна. Тийм болохоор би ойрын үед ямар нэгэн шийдвэр гаргана. Би нээрээ өөрийнхөө хэмжээнд дүйсэн гэрээ ч байхгүй “Үндэсний шуудан” сонинд ажиллаж байгаа. Цэвэр сэтгэл зүрхээрээ. Угаасаа Б.Ганболд эрхлэгч сониноо алдчихаад шинээр эхэлж байхад би ирэхгүй гээд яахийн. Одоо харин ажиллах урам зориг дуудсан, миний чадах, гоё төсөл байвал би ажиллана. Өөрөө сайт нээнэ. Сэтгүүл ч хийж үзмээр байна. Кино, уран зохиол руу би хөл тавихыг хүсч байна. Сониндоо би хайртай л даа. Яг өнөөдөр бол би хамгийн гоё өрөөнд, хамгийн эгэл биш хүмүүстэй хамт сууж, өрсөлдөж, үзэл бодлоо хуваалцаж, хөглөгдөж амьдарч байна. Баарангийн Пүрэвдаш, Бямбын Ерэнтэй, Хайнжамцын Бүрэнтогтох, О.Содномпил нар бол хамгийн стандарт биш улсууд ш дээ. Хамгийн гоё хүмүүс. Тэр нөхдүүд бол миний хамгийн хайртай хүмүүс. Тэдэнтэй учирснаас хойш би Г.Дашрэнцэн, Г.Эрдэнэбат хоёрыгоо ч бараг мартсан.   
-Монголын сэтгүүл зүй хэдхэн хоногийн өмнө 100 жилийнхээ ойтой золголоо.”Армийнхаа” баярын хурал, гавьяа шагнал, алга ташилт зэрэгт та яагаад дуу хоолойгоо гаргаж, огт харагдсангүй вэ? 
-Надад сэтгүүл зүйн байгууллагуудаас нэг их урилга ирдэггүй. Би ч тэдний элдэв юманд хутгалддаггүй. Зүгээр хаа нэгтэй нь, нэгэн цагийн үеийн түүхэнд нь миний нэр том үсгээр биш ч бичигдэн үлдэх нь тодорхой. Би ярилцлагын төрөлд юм хийсэн. Үүнийг судлаачид нь баталдаг. Өөр надад дош алга. Би дош болгон дээр туг хатгах гэж өөрийгөө золих хэмжээний тэнэг нь биш. Одоо оролдвол сонины хөрөг нийтлэлд хүчээ соривол сорих юм. 100 жилд 100 топ сэтгүүлч төрсөн гэж үү. Би энэ мэт л гажиг юм л бодож өнгөрөөсөн ш дээ. Надад маш олон мессеж ирсэн. Ерөнхийдөө өвдөөд байгаа болохоор тэр болгонд хариу бичих боломж байсангүй. Манай сэтгүүл зүйд асуудлууд байгаа. Бараг улс төрөөс илүү асуудалтай салбар болчихоод байгаа нь үнэн. Юун түрүүн бид мэргэжлийн идеалаа алдаж эхэлж байгаагаа ярих хэрэгтэй. Сэтгүүл зүй зүгээр л эрээвэр хураавруудын орж ирж тоглодог, тодордог, талдаг салбар болчихоод байна шүү дээ. Та нар сайн хар. Асуулт биш асуулттай, хариулт биш хариулттай нэвтрүүлгүүд дүүрэн. Хэлбэр нь болохоор телевизийн шоу нэвтрүүлгийн хэлбэр, донж стил харагдаад хөгжөөд байдаг. Гэсэн хэрнээ зүгээр л халил, энэ мэргэжлийг үл тоосон хэгжүүрхэл дүүрэн уран сайханчдын ажлууд эфирийг дүүргэж байна.  Болоогүй тэр гадныхан шууд манай ажлуудыг мөнгө болгож байна. Хар л даа. Улс төрийнхнөөс захиалгыг нь аваад л ичих ч үгүй бүлт бүлт, нөгөө хоосон чанар гэдэг шиг алсын, тэнгэрийн гэмээр хийсвэр асуулт маягийн юм хаясан болоод л цаадуул нь ирж сууж зорилгоо хийчихээд л инээгээд гараад явцгааж байгаа нэвтрүүлгүүд дүүрэн байгаа биз дээ.  Гэтэл манайхан намайгаа л интернетийн comment-оор алах дэвслэх гутаах ажилд цагаа зориулж байдаг шүү дээ. Одоо тэд бүр давраад “Энэ сэтгүүлчдийг яах вэ, яаж цэгцлэх вэ” гэчихсэн ярилцлага өгөөд толгойгоо сэгсрээд сууж байна. Энэ юу болж байна вэ. Толгойгоо ажиллуулах хэрэгтэй эрэмбээ, нэр хүндээ олж авах, муусайн зуйвар луйвар юмнуудыг хуу шахаж гаргах хэрэгтэй ш дээ. Хөөе хөөе найзуудаа, та нар одоо даварч байна аа, та наад хийж байгаа юмныхаа онолыг мэдэх үү, наад мэргэжлийг чинь хүн 10-15 жилийн хөдөлмөр зүтгэлээ шингээж байж сая нэг юм эзэмшиж мэргэшдэг юм ш дээ гэж хэлэх хэрэгтэй шүү дээ. Телевизийн эфир бол дурын эмэгтэйн ирж уйлдаг, эсвэл тачигнатлаа инээдэг талбар биш гэж би бодном. Мэдэхгүй юм даа, миний багш нар, ерөнхий эрхлэгч нар, үе үеийн лугууд тэгж л зааж ирсэн.  Одоо эзэд нь юмаа мэддэг харгуй руу жирийгээд орчихсон болохоор мөнгө л олж байвал салбар талбар маань яаж талхлагдах сонин биш болсон байх л даа. Нөгөө талаас бид мэргэжилдээ эрэл хайгуул хийхээ больж. Ажилдаа аймаар хайргүй болсон байна.   
Ерөнхийлөгчийн хэлсэн үгийг би уншсан. Надад тэр “Сэтгэлийн байгаль чинь бохирдчихсон юм биш биз дээ. Өөртөө бүтээгдчихсэн байгаа дүрээсээ нэг гарч салж харах хэрэгтэй. Мундаг сэтгүүлч, мундаг хүн гэдэг дүрээсээ. Өөрт байгаа эрхээ дэндүү эдлээд байгаа юм биш биз дээ. “Би л бичдэг, би л үзүүлдэг” гэж түүгээрээ далайлгаж, түүнийгээ зэвсэг болгоод ашиглаад байгаа юм биш биз дээ. Тийм муу ёс зүй, тийм муу соёл таны сэтгэлийн байгаль дотор чинь, таны сэтгэл дотор бий болчихсон юм биш биз. Нийгмийн сэтгэлийн байгалийг бүтээдэг хүмүүс өөрийнхөө сэтгэлийн байгаль руу өнгийчихэд ерөөсөө болохгүй юм байхгүй. 100 жил дээрээ нэг өнгийж  харах хэрэгтэй” гэсэн үг их таалагдсан. Ер нь бүхэлдээ түүний хэлсэн үг сэтгүүлчдэд хандсан аймаар том “урок” болсон л доо. Эрх маань үнэхээр хэн ч биш юмнуудын гарт шилжиж, тэр зэвсгээр юу дуртайгаа хийж байдаг болсонд гол харламаар байгаа нь үнэн. Нөгөө талаар уншигчийн боловсрол, уншигчийн соёл талын асуудлууд бидэнд ямар том дарамт болж байгааг бас шударгаар хэлэх хэрэгтэй. Нийгмийн сайн сайхны төлөө ганц ширхэг тоосго тавиагүй, өдөржин жиргэхээс өөрийг хийхгүй суудаг нөхдүүд бидэнд дүн тавьж, доромжилж, туулж ирсэн амьдралыг маань гутаахыг би хувьдаа зөвшөөрөхгүй. Хариу хүндэтгэл илэрхийлж чадахгүй шүү, уучлаарай. Олон жил хараал жатга, дарамт шахалт, доромжлолын дундуур явж ирсэн. Энэ хангалттай. Өөрөө хүйтэнд хөрч, халуунд халж, цагдаа шүүхээр байнга дарамтлуулж, утас шөрмөс юу л байна дайрч байдаг, айлгаж ичээх гэж байдаг энэ амьдралаар хэдэн жил амьдарч үзсэн юм бэ. Хэнээс айхгүй явж тэмцэж, бичиж, тэрсэлж амьдарсан бэ. Энэ асуултад хариулах ч бололцоогүй олон хүн сэтгүүл зүйгээр мандаж, дарга даамал, судлаач юу юу ч гэнэв болцгоож явах юм даа хөөрхий. Ийм юмнуудыг би зүгээр л хөөрхийс гэж боддог.     

-Шинэчлэлийн засгийн хэвлэлүүдэд тавьж байгаа  коммент, кабелийн тв-үүдийг хаах гээд дараалсан цензур шахалтууд ч энэ баяраар давхцан оволзлоо.Ар араасаа гал авалцуулж буй энэ орчны тухайд та юу хэлэхсэн бол? 
-Баяраар маань өөрсдийн маань толгойг аваад царан дээр тавиад явуулсантай агаар нэгэн зүйл болсон юм даг уу даа. Би Л.Мөнхбаясгалангийн ярилцлагыг уншлаа. Үнэхээр бид өөрсдөө эдийн засгийн хувьд хүчирхэг болж байж л дарамтаас гарах юм байна. Ялангуяа сонин хэвлэл, телевиз, сайт эрхэлж байгаа хүмүүс. Миний хувьд насаараа л хүнд ажиллаж байх зурагтай бололтой. Надад гэр орон, үр хүүхдээс маань өөр өөрийн гэсэн юм алга даа. Төрийн төв хэвлэлээс ажил амьдралын гараагаа эхэлсэн маань ийм маягийн амьдрал руу хөтөлчихөж . Тэрнээс биш би авъяас чадлаар дутаагүй байлгүй. Нэр хүндээр гологдоогүй биз. Миний зан чанарын тухайд бас баахан зохиол домог явдаг юм шиг байгаа юм. Ааштай, хүнтэй таарамж муутай энэ тэр гэсэн. Би энэ талаар харин ч ханилгаатай, нуруутай хүн. Ганцхан би дарамтлуулах дургүй. Хүн намайг дарамтлах гээд л эхлэвэл би гөжөөд л унадаг. Тэсэрдэг, шатдаг. Хариуд нь үсийг нь бостол хэлчихдэг. Үзэлцэнэ. Намайг байгаагаар минь өөрөөр харах, гүжирдэх зэрэгт би үнэхээр тэсвэргүй хариу барьдаг. Одоо тайван, ардаа юм бодож үлдээд, сэтгэлээ юунд ч өгөхгүй явж сурах хэрэгтэй болж байх шиг байна.     
-Намрын чуулганаар Хэвлэлийн эрх чөлөөний хууль ч бүтэл ололгүй өнгөрсөн нь эрх баригчдын олон хүсэлт шахалтаас үүдсэн. Энэ тохиолдолд бид өөрсдөөсөө шалтгаалсан юуг хийж чадах вэ? 
-Бид лобби бүлгүүд болж хамтарч ажиллах нь юу юунаас илүү чухал. Лобби гэдгээ шантааж руу харин чирээд давхичихаж болохгүй л дээ. Би болж буй үйл явдлуудын араас нэг л үг амандаа хэлсэн. Огт оролцоогүй. 
-Ямар үг? 
-Ийм сул бардаак сэтгүүл зүйгээс хэн айх вэ дээ гэж.   
-Таны энэ засгийн өнгөнд бичсэн улс төрийн нийтлэлүүд сайныг ч, мууг нь ч  эн тэнцүүхэн дүгнэж байгаа. Гэхдээ та “Өдрийн сонин”-д байхын ардчиллыг хөхиүлэн дэмжигчийн хувьд энэ удаагийн Ардчиллынхны “төрх”-ийг бол өөрийнхөөрөө харж сэтгэгдлээсээ яриач? 
-Бид төв байж сурмаар байна. Аливаад шударга дүгнэлт хийх, голтой байх, ямар нэгэн савалгаагүй байх нь тоймч хүнийг авч явах үндсэн шинж. Өдрийн сонины анхны дугаар гарахаас эхлэн зүтгэсэн миний он жилүүд ч, тэр үеийн ардчиллын он жилүүд ч одоо тэр үеийнхээр нь хадгалах бололцоогүй болсон. Энэ нь амьдралын өөрийнх нь жам юм даа. Надад улс төрд танилууд олон бий. Тэдэн дотор төрөл арилжтал хувирсан хүмүүс ч бий. Хэв хэвээрээ явж байгаа үнэ цэнтэй хүмүүс ч бий.  Ер нь бол бүх юмны нуруу хувь хүний мөн чанар дээр л тогтож байдаг. Улс төр ч ялгаагүй. Хайр үзээгүй өссөн асрах газрын хүүхдүүд шиг өсч том болоод юм юмнаас хүртэх гэж аргачлал нь ямар ч хүний үнэргүй үйлдэл байсан нүдээ аниад хомхойрон дайрч байгаатай тун төстэй байдал ний нуугүй хэлэхэд харагдаж байна. Гэхдээ энд асрах газрын хүүхдүүдийн нэр төрийг би гутааж байгаа юм биш шүү. Зүгээр яг одоо илүү зүйрлэл санаанд орж ирэхгүй байна. Нөгөө талдаа ийм төрх байдал ардчиллын нэг, хоёрдугаар эгнээнийхнээс биш тэрний доод, доодын доод эгнээнийхнээс илүү харагдах юм. Арга ч үгүй байх даа бүхэл бүтэн нэг үе гудамжинд тэнэсэн улс. Та нар төрийн дунд, доод шатны албан байгууллагуудаар нэг ороод хараарай. Ямар ч хэв шинжгүй сонин нөхдүүд ширээний ард тод тод өнгийн зангианд дүүжлэгдчихсэн сууж байгаа. Гэхдээ урьд нь илүү сайн байсан гэсэн үг бас биш л дээ. Урьд нь лагс лагс торхнууд амьсгаа өндөр л сууцгааж байдаг байлаа. Тэдний зангиа нь хоолонд орохдоо яслын хүүхдүүдийн хүзүүндээ зүүдэг нэг хүзүүвч маягийн юм байдаг даа.  Тиймэрхүү л харагддаг байсан сан. Том том машин унасан, дугарч ядсан хар шилтэй нөхдүүд. МАН-ын залуучууд нь бүр яг араас нь арай багасгачихсан мини нөхдүүд бууж ирдэг байсан. Аймаар хорон пацаанууд. Тэд бол баллана даа. Би ганц нэг хуурай дүүтэй. МАН-д ажилладаг. Ёстой хуруу дарам нэг хоёрхон гайгүй залуу бий. Бусад нь бол зүгээр л хорт шавьжнууд. Би нээрээ өөртөө бодогддог нэг юмыг хэлэх үү. 
-Хэл л дээ? 
-Надад гудамжаар алхаж яваа улстөрч хүн аягүй гоё харагддаг. Ордноос хойшоо гараад цувныхаа хормойг хийсгэчихсэн алхаж яваа тийм дүр төрхөнд би хайртай. Тэгээд таарсан ганц нэг хүнтэй зогсож буу халсан шигээ явж байгаа. Сүүлийн үед тийм зураг алга болсон. Яагаад вэ. Айх юмтай болсны шинж. Гадаа зүгээр алхах нэр нүүргүй болсны л шинж шүү дээ. Гоё эрдэмтэд, том зохиолчид гудамжинд алхаж явах нь ямар гоё харагддаг гээч.        
-Та засагт хамтраад байгаа “ Шударга ёс” эвслийн зарим гишүүдийг төрд шургалсан гудамжныхан гэж бичсэн. Хариуд нь таньд ямар нэгэн шум сонсогдсон уу? 
-Гудамжны тэмцэл, гудамжны тэмцэгч гэх тэр нэр томъёог би зохиогоогүй л дээ. Тэрийг өөрсдөө ч мэдэж байгаа. Надад тийм юм мэдэгдээгүй. Ихэнхи нь намайг сайн мэднэ. Хүний маань хувьд ч, сэтгүүлчийн маань хувьд ч. Тэнд нэг их хатуу хорсол юу л байв гэж. Би чинь Ж.Батзандан, О.Магнай эд нарт талбай дээр очиж өдрийн цалингаа хандивлаж явсан хүн шүү дээ. Шүүмжлэхдээ шүүмжилдэг. Хайрлахдаа хайрладаг. Ямар ч байсан эргээд уулзахад та намайг сүнсгүй алсан шүү гэж гомдоллох юм би хийгээгүй.  Тэд ч тэгж хэлж байгаагүй.    
-“Ярилцья” булангийн эрхэм зочдын дотроос МУ-ын ерөнхийлөгч Ц.Элбэгдорж өмнө нь хэвлэлд өгч байгаагүй дэлгэрэнгүй яриаг таньд дэлгэсэн. Ерөнхийлөгчийн сонгуулийн өмнөх дүр зураг, прогнозын талаар таниас асуухгүй өнгөрч болохгүй нь? 
-Харвардаас ирсний нь дараа иймэрхүү хэмжээний ярилцлага би авч байсан л даа. Би Ерөнхийлөгчийн тухай нийтлэлээрээ олонтаа бичдэг. Тоймчийн хувьд хэлсэн үг, хийсэн мэдэгдлүүдийг нь уншиж судалж тойм бичдэг. Одоогоор нэр дэвших нь тодорхой болсон хамгийн хүчирхэг өрсөлдөгч Ц.Элбэгдорж байна. МАН буюу нөгөө талд буй хамгийн хүчирхэг блокоос одоогоор түүнтэй өрсөлдөөд ялах магадлалтай лидер харамсалтай нь харагдахгүй байна. Бусад хүчнүүдээс ч мөн адил. Зүгээр аймшигтай том өрсөлдөөнийг үзүүлж чадах, түүнийг чардайлгаж чадах хуруу дарам хэдэн лидер улс төрд байгаа. Гэвч тэдний зарим нэг нь хүсэхгүй, зарим нэгэнд нь бололцоо байхгүй байна шүү дээ. Харин бүр жижиг түвшний улстөрчид дотор мөрөөдөлтэй хүмүүс цөөнгүй байх шиг байна. Улс төр сонирхогчид бол янз бүрийн л таамаглал дэвшүүлэх юм. Одоогийн Ерөнхийлөгчийг унана гэх хэсэг байхад тэр зүгээр л нэг их хүч хаяхгүй ялна гэх хэсэг ч байна. Ярилцлагын тухайд Монгол Улсын Ерөнхийлөгчөөс ярилцлага авах нь нэр төрийн хэрэг. Аль ч улс оронд, аль ч сэтгүүл зүйд зүгээр л нэр төрийн хэрэг.    
-Та яагаад .....? Уг нь та бол жинхэнэ жиргээчин байхаар хүн биз дээ ? 
-Намайг зүгээр л ажлаа хийж байхад зарим жиргээчин уурлаж ундууцаж хэлэлцүүлж сүйд болдог л юм билээ. Би жаахан зав муутай, бас бие муутай хүн шүү дээ. Гэхдээ тун удахгүй нэгднээ. Би ямар хүн алж хүрээ талсан биш, надаас болж ямар ч засгийн газар огцорч, онгоц осолдож, зуд турхан болж байгаагүй биз дээ. Тийм болохоор нэг их айж эмээгээд байх юм алга. Comment-оор бол намайг их л давшлах юм билээ. Гэхдээ заримдаа яанаа ажил хийдэг хүн ер нь байна уу гэх сэтгэгдэл төрдөг юм. 
-Хамгийн сүүлд таныг гуниглуулсан юм юу болов ? 
-Миний нэг анд шоронд хоригдож байна. МИАТ-ын Б.Эрдэнэбилэг. Олон жил сайхан нөхөрлөж явсан дурсамж бидий дунд бий. Эрдэнэбилэг бол эргээд шоронд орохоо мэдэхгүй жаалах хэмжээний тэнэг амьтан биш шүү дээ. Маш ухаантай, маш хөдөлмөрч, маш хянамгай хүн. Улс төрд орохоосоо өмнө өөрийн бизнестэй, компанитай, мөнгөтэй төгрөгтэй байсан хүн. Ч.Хоролсүрэн гэдэг нөхрийн л ар хударгаар нь хийсэн юманд чирэгдэх шиг боллоо. Гэхдээ яагаад батлан даалтаар гаргаж байгаад шалгаж болдоггүй юм бэ. Хаашаа ч зутахгүй хүн шүү дээ Зугтах бол ирэхгүй байсан. Ээжийгээ алдлаа, ганц охин дүүгээ алдлаа. Одоо аав нь тааруу байна. Эхнэр нь бас тийм ч сайн эрүүл мэндтэй хүн биш. Хүний амьдралыг ингэж баллаж болохгүй шүү дээ. Хүчээр л хүлээлгэх гэж урт удаан хорьдог аргачлал манай цагдаагийханд байдаг юм байна. Хэдийгээр сүүлийн жилүүдэд уулзаагүй ч залуу цагийн анд минь болохоор сэтгэл өвдөж байна. Түүнийг бодож үнэхээр гунилаа. Надад найзыгаа өмөөрч сонинд бичих эрх байхгүй. Энэ надтай хийж байгаа, миний хувийн байр суурийг тойрсон ярилцлага учраас хэлж байгаа юм. Хүмүүс их муухай болжээ. Шоронд хэн нэгэн оржээ гэхэд, нэгийгээ баригдлаа хоригдлоо, шалгагдлаа гэхэд бөөн баяр хөөр болдог, улам цааш нь түлхдэг болж. Ийм муухай байж болохгүй шүү дээ. Хүн үнэртэй байх ёстой. Хүний үнэртэй байх ёстой. Хайрлах, итгэх сэтгэлээ хэзээ ч хөсөр хаяж болохгүй. Би урваж, суурин дээрээ бусдыг арилжиж байгаа хүмүүсийг үнэхээр жигшдэг. Эрх мэдэлтэй байхад нь долдойтоод л явсан атлаа буухаар нь нүүрээ буруулаад гүйлдэж байгаа хүмүүсийг би жигшинэ. МАН-ын дарга даамал явсан улсууд одоо хөрсөн дээрээ бууж байгаа байх аа. Нүдгүй, чихгүй байсан улсууд гэж би тэднийг боддог. Одоо АН-ынхан ч гэсэн зусардагчдаас зайгаа барих хэрэгтэй. Энэ бол нийгмийнхээ гоо сайхныг хамгаалж үлдэхийн төлөө хийх алхам юм. 
-Тэгвэл үнэхээр баярлуулж, баясгасан үйл явдал юу байв? 
-Миний хайртай жүжигчин Дагийранз ардын жүжигчин болсон явдал. Би Булганд уулзаж байсан. Гэхдээ ярилцлага авч байгаагүй. Үнэхээр эглээс эгэл, зүгээр л тэр шагналаа гардчихаад л яваад өгч байгаа нь яасан хайр хүрэм байв аа. Бас би Японд нэгэн сайхан эрхэмтэй танилцаж сэтгэлээ онгойтол ярьж хөөрлөө. Үнэхээр өөр хүн байсан. Аймаар гоё кино үзэх шиг, тэгээд дараа нь унтаж чадахгүй хөрвөөх шиг тийм мэдрэмж төрсөн. Бас намайг тэнд үзүүлж, оношлуулах боломжийг олгосон хүнд баярласан. Зүгээр л учраа олохгүй явж байхад гэнэт гарч ирээд илүү дутуу юу ч хэлэлгүйгээр чанга тэвэрсэн тэр хүнд би баярласан. Хүүе, гэхдээ хайр дурлал энэ тэртэй ямар ч хамаагүй хүн шүү. Би бусдын өмнө тийм хэмжээний үнэн амьдарсан, тийм хэмжээнд дотор нь явдагаа мэдэрч  баярласан. Миний ээж, миний гэр бүл баярласан.         
-Цаг гарган ярилцсанд баярлалаа 

Эх сурвалж http://www.info.mn

FEEL GOOD

Сайхан мэдрэмжийг хаанаас олж авах вэ?

Сайхан мэдрэмж гэж юу вэ?

Сайхан мэдрэмж гэж олон байна.
Гэр бүлийнхэнтэйгээ хамтдаа цагийг хамт өнгөрөөх хамгийн сайхан мэдрэмжүүдийн нэг. Гэр бүлтэйгээ хамт хийх зүйл маш олон аав ээждээ хайртайгаа хэлж үзээгүй хүмүүс маш олон байдаг юм. Би гэхэд төрсөн өдрөөрөө аав ээжийгээ хүлээдэггүй аав ээждээ түрүүлж намайг төрүүлж өсгөсөнд нь баярлаж хайртай гэдгээ хэлдэг. Энэ нь миний төрсөн өдрөөрөө хийх хамгийн гол зүйл байдаг.

Найз нөхөдтэйгөө цагийг хамтаа өнгөрөөж багын дурсамж болон бас зүйл ярилцах, зугаалж очиж үзээгүй газраа үзэх нь хамгийн гол нь. Одоо бүгд том болсон хүмүүс найзуудаараа нийлхээрээ бага байсан нөгөө сайхан хүүхдүүд болдог. Бүгд хүүхэд сэтгэхүйтэй хүүхэд бодолтой болчихдог юм.

Хайрт хань (найз бүсгүй)-тайгаа хамт байх нь бас л сайхан жаргал. Үр хүүхэлтэй бол үз хүүхдуу инээж хөхрөхийг харах хамгийн дээд жаргалуудын нэг.

Ингээд бодхоор "Жаргал" "Сайхан мэдрэмж" гэдэг бол тийм хэцүү зүйл биш юм. Хамгийн хайртай хүмүүсдээ цаг гаргаж чадах юм бол жаргал ирнэ.

chuka hair

Энэ хорвоод өөрийн гэсэн хайртай бүхэндээ цаг алдахгүй хэлж ойлгуулж байх нь таны азжаргал юм шүү.

3 бүсгийтэй зэрэг явсан түүх.

3 охин. Тэд бүгд л Болдоогоос зүгээр секс хүссэн хүмүүс байсан юм. Болдоо өөрийн эрхтэн тиймч том биш гэдгийг мэднэ. Гэвч тэрний сонирхолтой сэксийн амьдрал 3 эмэгтэй гэнэт дурлан орж ирлээ. Тэд бүгд элдэв болзоо нтр гэж байсангүй зүгээр л Болдоотой уулзаж гэртэй эсвэл Болдоогийнд очих дуртай байсан юм. Тэгээд тэдний нэрийг бичхийг хүссэнгүй. Ч1 Ч2 Ч3 гээд явчихая.

Анх танилцсан түүхийг өгүүлвэл Ч1 Болдоо 2 энгийн 10 жилээсээ найзалсан найзууд байлаа. Тэд зүгээр сайн найзууд байсан боловч Болдоогийн найзын үйлдлээс болж тэд уулзалдахаа больж зүгээр мэндийн зөрүүтэй хичээлээ хамт хийдгээрэй хийгээд 10 жилээ төгсөөд уулзадахаа больсон юм.

Болдоо оюутан болоод шин хүмүүстэй танилцаж эхлээ өөр ангийн нэгэн охинтой таницсан юм. Тэр нь Ч2 хамтдаа хичээлээ хийгээд хамтдаа гэрийн зүг явдаг байлаа. Тэр хоёрын гэр 1 автобусны буудлын зайтай байсан болхоор их тодно болсон байлаа. Гэвч Ч2 найз залуутай байсан юм. Болдоо түүнийг сонирходош байсан ч түүнийгээ хэлж чаддагүй байсан юм. Нэгэн өдөр Ч2 хамт хийчээлээ манайд хийе хэмээн хэлээр тэд хичээлээ хийгээд маш хөгжилтэй байлаа. Тэгээд тэр 2 хичээлийн хажуугаар 2р сувгийн юм яриж суудаг боллоо. Ингэж явсаар нэг мэдхэд хийчээлээ хийхийн хажуурааг дурлалцаж үнсэлцэж эхэллээ. Гэнэт Ч2-ийн найз залуу тэр хоёрыг хардаж эхэлсэн байлаа. Тэгээд Болдоо түүнийг мэдээд гомдоохыг хүссэнгүй зайгаа бариж урьдын адил хамтдаа гэрийн зүг явдаг боллоо. Ч2 ч их зүйл асуусангүй.

Болдоо сургуулиа төсөөд ажил дээр гарав тэгтэл түүний ажил дээр түүнээс 3 сарын өмнө орсон нэгэн бүсгүй бол Ч3 байлаа. Ажиллаад 1 жил болсоны дараа түүнтэй хамт кино үзэж хоол идэж болзож эхлэв.

Гэнэт тэрний амьдралд Ч1 гэнэтийн байдлаар таарч тэр 2 хоолонд ороод амьдрал яриж байгаа түүний гэрт очоод түүнийн ямар сайхан болсоныг хараад сууж байгаад тэр 2 Дарс ууж суух зуураа элдэвийг ярин сууж байгаар нүд нүдээ хараад үнэсэлцэж эхлэв. Тэд маш халуухан байгааг бие биенээ хүсэж байгаагаа мэдэрч секс хийж эхлэв. Ч1 өөрийн гэрийн хувцасыг өмссөн байсан болхоор тэрнийг тайлхад маш амархан байлаа. Тэд биенээ энхрийлэн таалж энгийн нэгэн сексийг хийж өнгөрөөв. Тэгээд орой болсон байсан болхоор Болдоо тэднийд хонохыг шулуудаж тэрнийг бүрэн эзэмдэж эхлэв. Тэр 2 хуучны зүйлээ дурсан ярисанчгүй шууд бие биенээ маш их санасан хосууд мэт шөнөжин хийж байлаа. Ч1 ийн биеийн галбир бэлхүүсээр тэвэрч хаа өргөж хаа таарсан газраа хийж байлаа. Өглөө боллоо Ч1 түүнээс ичсэнчгүй түүний хувцасыг янзалж маш сайхан өглөөний цай бэлдсэн байлаа. Тэд халуунаар үнсэлцэн хэзээний хосууд мэт Болдоо ажилруугаа явлаа.

Ч3 түүнтэй болзож байснаараа болзож Болдоогийн гэрт ч очдог боллоо. Тэр маш сурамгай байсан болхоорч тэр үү түүний дээр гарч хөдлөх нь Болдоод маш их таалагдаж тэрнийг улам хүчтэй байхыг хүсэн орилно. Тэгээд тэд энгийн нэг сексийг бус түүний яг л порно кино шиг л байлаа. Түүний эрхтэнт хөхөж түүнийг Болдооч түүний нууц газарлуу хэлээ шургуулж Ч3 маш тачаангуй гэншиж. Тэдний амьдралдаа үзсэн хамгийн сайхан секс байна хэмээн бие биедээ шивнэн хэлнэ. Үргэлжилж Болдоо дур тавихдаа түүний дотор нүүр болон нуруу гээд хаа сайгүй цацдаг байлаа. Ингэсээр тэд бараг хамт амьдардаг болов.

Нэгэн өдөр Ч1 түүнрүү залган түүнийг төрсөн өдөртөө урилаа. Болдоо Ч3т 10 жилийн эмэгтэй найзын төрсөн болно хэмээн хэлж Ч1ийн урьсан газарт очсон болов ганц ч уригдсан хүнгүй зөвхөн Ч1 хүлээж байлаа. Тэгээд Ч1 түүнтэй хоол идчээд халууханаар түүнийг ширтэж суулаа. Тэр урисан газар нь Ч1 ийн өөрийн ресторан байсны Болдоо сүүлд мэдсэн юм. Тэгээд Ч1-тэй хамт тэр ресторанд ичсэн байдалтай түүний үйлдэлт хариу барьж байлаа. Тэгтэл Ч1 түүнд -Энд хоюулханаа байгаа тухайгаа хэллээ. Тэгсэн ч Болдоо нэг л сэтгэл амарч өгөхгүй байлаа. Цонхны хөшиг хаалттай байсан ч тэр ичиж байлаа. Ч1 халбагаа газар унагааж ширээн доогуур орход Болдоо элдэвийг бодсончгүй удхад нь гайхтал түүний хөлийг илхэд тэр цочсон ч хөдөлгөөнгүй сууж байлаа. Ч1 түүний эртэг өмдний гаднаас тэмтэрхэд түүний эрхтэн өөрийн эргүй зантайгаад эхэллээ. Тэгээд Ч1 гаргаж ирхэд аль хэдийн бэлэн болсон байлаа. Ч1 амттан идэж байгаа мэт түүнийг хөхөж гарлаа Болдоогийн толгойд ичсэн биеэ барьсан байдал үгүй болж. Түүнийг ширээн доороос гаргаж ирээд түүнийг эелдэгхэнээр үнсэж байсан ч Ч1 өөрийн хувцасыг маш хурдтай тайлж байлаа. Тэгээд тэд хоол идэж байсан ширээн тээрх зүйлсээ унагаж ширээн дээрээ эхлэв. Зантайсан эртэн түүний халуухан газарруу орход Ч1 хүчтэй гиншиж өөрийн эрхгүй нэг тавьлаа. Ч1 өмнө нь ийм халуухан зүйл үзэж байгаагүй мэт маш түргэн тавьсан байлаа. Болдоо орчноос тасарч түүний өргөн газар хэвтүүлээр хүчтэй хөдөлж байсан ч түүний ханаагүй эрхтэн улам бүр хурдан хөдөлсөн ч тавихгүй байлаа. Тэгээд халуухан байхаар шийдсэн Болдоо түүнийг өргөн ийш тийш явсаар гал тогоонд орж ирсэн байлаа. Тэнд Хүйтэн хоол бэтгэлийн төмөр ширээн дээр түүнийг суулгаж маш удаан хийж байгаад гаргаад түүнийг эрхтэнээ хөхийг хүсэн амтруу нь чиглүүлэв. Тэрч амандаа хийж халууханаар сонж толгойгоо хөдөлгөнө. Үргэлжлүүлэн Болдоо түүнийг ширээн дээр хомбогор хөхөөр нь хүйтэн төмрөн дээр нааж араас нь хийж хүчтэй хөдлөн дур сад тавьлаа.

Тэндээс гараад тэд Ч1ийн гэрийн зүр ялдамханаар хөтлөлцөж алхаж байлаа. Хотын гудамж намуухан намрын салхи салхилж удаанаар алхаж явтал өөдөөс нь нэгэн танил царай харагдах нь тэр. Болдоо Ч2-ийг холоос танилаа. Гэвч Болдоо ичсэнчгүй хөтлөлцсөн 2 Ч2 руу дөхөж очход танил 2 нь тэдэнд мэнд мэдээд сонин хачин яриж гарав Ч2 тэдэнд төрсөн өдрийн урилга өгөв. Сарын дараа болох тэр төрсөн өдрийн урилгаа тэдэнд амаар өгсөн байлаа. Тэд салаад Болдоо Ч1-ийг гэрт нь хүргэж өгөөд буцаж харьлаа.

Ч3 гэрт хүлээж тэр сонин хачин зохиож яриад тэд амарцгаалаа. Маргааш өглөө түүний утсанд Ч1-ээс зурвас ирсэн байхыг уншвал "Би Ч3-ийн төрсөн өдөр дээр очиж чадахгүй нь ээ. Тэр үед гадаадад байх юм шиг байна гэсэн байлаа." Тэгээд Болдоо тэрэнд хариулсангүй өөр зүйл яриж байхын хажуугаар. Ч3-т бид сарын дараа төрсөн өдөрт явна. Өчигдөр хуучны найзтайгаа таараад урилга авсан тухайгаа хэллээ. Тэд ажилдаа хамт гарч өглөөний ажлаа амжилттай хийсэн тэд сэтгэл хангалуун явлаа.

7 орчим хонгийн дараа Болдоо Ч2-той мөн санамсаргүй тааралдаж оройн хоол хамтдаа идхээр болж тэд салцгаав. Орой болзсон газраа очоод. Хүлээж суунгаа ганц хундана хатуу юм ууж байтал. Ч2 ороод ирлээ. Тэнд мэндлээд хоолоо захиалхын хажуугаар Болдоо дарс уухыг санал болгосон боловч Ч2 хатуу зүйл уумаар байна гээд тэд хооллох зуураа хатуу юмаа ууж нилээн халаад. Элдэвийг яриж байгаад хамт хийчээл хийдэг байсан талаараа ярилцаж байгаад хуучнаа дурсахуу гээд Ч2 хацар дээр нь үнсээд авлаа. Болдоо хариуд нь уруулан дээр нь зөөлхөн үнсэв.

Тэд бие биенээ анх удаа үнсэж байгаа мэт. Тачаангүй ямар гэдгийг хэлж мэдэхгүй сонин мэдрэж төрсөнд өөр газар очиж уухыг санал болгоход Ч2 татгалзсангүй. Тэд хамгийн ойрхон бууралд орж тансаг гэсэн өрөөг нь авлаа. Болдоо Ч2-ийг өрөөнд оруулж араас нь аажуухан явахдаа. Ч3-т би өнөөдөр очиж чадахгүй нь ганцаараа хонуулах гэж байгаад уучлалт гуйлаа. Ч2 өрөөнд орж ирхэд буйдан дээр "Намайг эзэмдээч" гэсэн мэт сууж байлаа. Болдоо ч дарс авсан байсан болхоор 2 хундаганд хийгээд буйдан дээр сууж түүнд өгтөл тэр нэг амисгаагаар ууж дуусаад. Болдоог үнсэж эхлэв. Болдоо хариуд нь түүний хатуу том хөхийг базалж аль хэдийн хэдэн хөхний даруулганы түгжээг мулталсан байлаа. Богино даашинзны доогуур гараа шургуулж нууц газар хүрхэд тэр дотоож өмгөөгүй байгааг мэдрэн түүний нууц газрлуу гараа шургуулхад гар халуу дүүгсэн чийгтсэн байлаа. Болдоо дараагийн хөдөлгөөнийг хийхдээ маш хурдан түүний хувцасыг тайчлаа. Болдоо түүнд зантайсан эрхтэнээ хийхийн хажуугаар түүнийг дээш өргөн хөдөлж гарлаа. 2 гар дээрээ 2 хөлийн нь өргөн Ч2 түүний хүзүүгээр тэврэн дээр доош өөрөө хэмнэлдээ тааруулаад хөдөлж гарлаа. Болдоо алхаж өөр газар очхоор шийдэж алхалсаар цав цанаан даавуутай унталны өрөөг оллоо. Болдоо хөдлөнхөө маш удаанаар алхаж байгаа нь Ч2-т маш их таалагдлаа. Орон дээр Болдоо хүчтэй уналаа. Яг тэр мөчид Ч2 2 хөлөө хумин ухархад эрхтэн нь сугаран гарахтай зэрэгцэн Ч2 маш хүчтэй цацалсан дур тавьлт хийлээ. Болдоо анх удаа үзэж байгаа ч ийм зүйл байдгыг аль хэдийн порно кинон дээрээс мэддэг байлаа. Болдоо цааш дахиж иргэлжлүүлэн Ч2-ийг 4 хөллүүлж байгаад хийж маш халуухан байж байгаад дуусхын өмнө Болдоо эрхтэнээ сугалан нурууруу нь сад тавьлаа. Тэд анхин энэ мэтчилэн шөнийг өнгөрөөлөө.

Энэ мэтчилэн Болдоо хэдийнээ 3 хүнийг тойрон эргэлдсээр Ч2-ийн төрсөн өдөрч дөхөж Ч1 гадаад явсан болхоор Болдоо Ч3-ийг дагуулан Ч2-ийн төрсөн өдөр дээр нь очлоо тэнд бүх зүйл сайхан байлаа олон талаас нийлсэн найзууд цугларан яриа хөөрөө болон олон зүйлийг яриж байтал гаднаас Ч1 орж ирээд Болдоог чиглэн алхалж байлаа Болдоо яахаа мэдэхгүй өөртэй нь сүүлийн 1 сар явалдсан 3 бүсгүй нь нэг дор цуглархыг харан айж балмагдан гайхах зэрэгцэн байна. Болдоо архи гэгчийг маш ирээд ууж байлаа. Тэд ч нэг мэдхэд нэг дор цуглан Болдоогийн талаар ярилцаж эхлэв. Хэн хэн нь Болдоогийн талаар өөрсдийн нууцыг биедээ дэлгэсэнгүй. Сайхан ярилцаж байлаа. Болдоо уусаар нилээн согтож хэвтээд өгөв. Ч1 Ч3 тэрнийг авч гарлаа. Тэнд тэр 2-оос өөр Болдоог хайхрах хүн байсангүй учир нь Ч2 найз залуутайгаа хамт байсан юм. Ийм явдалтай Болдоогын амьдрал нэг хэсэг 3 бүсгүйн дунд эргэлдлээ. Тэр 3 нь Болдоог зүгээр өөрийн сексийн хэрэгцээнд ашиглаж. Тус тусын амьдралаа зохиотолоо Болдоотой хамт өнгөрөөсөн гэдэг. Болдоогийн хувийн амьдрал тэс өөрөөр эргэж ганцаар 5 жилийн өнгөрөөж Хань ижилтэй болсон юм даа.

The Rasmus - In The Shadows

Миний мэдхийн хамгийн олон клиптэй дуунуудын нэг байх. 

Эдгээр клипнүүд нь бүгд гоё хийгдсэн.